اعمال ماه ذى القعد

کیفیت نماز یکشنبه در ماه ذى القعده

بدانکه این ماه اوّل ماههاى حرام است که حق تعالى در قرآن مجید ذکر فرموده و سید بن طاوس روایتى نقل کرده که ذى القعده محلّ اجابت دعا است در وقت شدّت و در روز یکشنبه این ماه نمازى با فضیلت بسیار از رسول خداصَلَّى اللَّهِ عَلِیهِ وَاله روایت کرده که مجملش آن است که هر که آن را بجا آورد توبه اش مقبول و گناهش آمرزیده شود و خصماء او در روز قیامت از او راضى شوند و با ایمان بمیرد و دینش گرفته نشود و قبرش ‍ گشاده و نورانى گردد و والدینش ازاو راضى گردند و مغفرت شامل حال والدین او و ذریه او گردد و توسعه رزق پیدا کند و ملک الموت با او دروقت مردن مداراکند وبه آسانى جان او بیرون شود و کیفیت آن چنان است که در روز یکشنبه غسل کند و وضو بگیرد و چهار رکعت نماز گذارد در هر رکعت حمد یک مرتبه و قُلْ هُوَ اللّهُ اَحَدٌ سه مرتبه و مُعَوَّذَتَین یک مرتبه پس استغفار کند هفتاد مرتبه و ختم کند استغفار

را به لا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاّ بِاللّهِ الْعَلىِّ الْعَظیمِ پس بگوید: یا عَزیزُ یا غَفّارُ

جنبش و نیروئى نیست جز به خداى والاى بزرگ * * * اى نیرومند اى بسیار آمرزنده

اغْفِرْ لى ذُنُوبى وَذُنُوبَ جَمیعِ المُؤ مِنینَ وَالْمُؤ مِناتِ فَاِنَّهُ لا یغْفِرُ

بیامرز گناهانم را و گناهان همه مردان مؤ من و زنان با ایمان را که نیامرزد کسى

الذُّنُوبَ اِلاّ اَنْتَ 

گناهان را جز تو

فقیر گوید ظاهر آن است که این استغفار مذکور و دعاى بعد را بعد از نماز باید بجا آورد و بدانکه روایت شده که هر که در یکى از ماههاى حرام سه روز متوالى که پنجشنبه و جمعه و شنبه باشد روزه بدارد ثواب نهصد سال عبادت براى او نوشته شود و شیخ اَجَلّ علىّ بن ابراهیم قمّى فرموده که در ماههاى حرام گناهان مضاعف مى شودو همچنین حسنات روز یازدهم سنه صدوچهل وهشت روز ولادت با سعادت حضرت امام رضاعلیه السلام است شب پانزدهم شب مبارکى است خداوند نظر رحمت مى فرماید بر بندگان مؤ منین خود و کسى که در این شب به طاعت حق تعالى مشغول باشد از براى او باشد اجر صد نفر سائح یعنى روزه دار ملازم مسجد که معصیت نکرده باشد خدا را طرفة العینى چنانکه در روایت نبوى صَلَّى اللَّهِعَلِیهِوَاله است پس این شب را مغتنم شمار و مشغول کن خود را به طاعت و عبادت و نماز و طلب حاجات از خدا همانا روایت شده که هر که سؤ ال کند در این شب حاجتى از خداوند تعالى به او عطا خواهد شد روز بیست و سوّم سنه دویست و سه به قولى شهادت حضرت امام رضاعلیه السلام واقع شده و زیارت آن حضرت از نزدیک و دور سُنَّت است :

قالَ السَّیدُ بْنُ

سید بن

طاوُس فِى الاِقْبالِ وَرَاَیتُ فى بَعْضِ تَصانیفِ اَصْحابِنا الْعَجَمِ

طاوس در کتاب اقبال فرموده من در برخى از کتابهاى علماى شیعه غیر عرب

رِضْوانُ اللّهِ عَلَیهِمْ اَنَّهُ یسْتَحَبُّ اَنْ یزارَ مَوْلینا الرِّضا عَلَیه السَّلامُ

رضوان الله علیهم دیدم که نوشته بود مستحب است زیارت مولاى ما حضرت رضا علیه السلام

یوْمَ ثالِثٍ وَعِشْرینَ مِنْ ذِى الْقَعْدَةِ مِنْ قُرْبٍ اَوْ بُعْدٍ بِبَعْضِ

در روز بیست و سوم ماه ذى قعده از دور و نزدیک بوسیله برخى از

زیاراتِهِ الْمَعْرُوفَةِ اَوْ بِما یکونُ کالزِّیارَةِ مِنَ الرِّوایةِ بِذلِک شب

زیارتهاى معروف آن حضرت یا بدان چه مانند زیارت باشد از روایاتى که در این باره رسیده

دَحْوُالاْرْض

بیست و پنجم شب دَحْوُالاْرْض است (یعنى پهن شدن زمین از زیر خانه کعبه بر روى آب ) و از لیالى شریفه است که رحمت خدا در آن نازل مى شود و قیام به عبادت در آن اجر بسیار دارد و از حَسَن بن على وَشّا روایت است که گفت من کودک بودم که با پدرم در خدمت امام رضاعلیه السلام شام خوردیم در شب بیست و پنجم ماه ذى القعده پس فرمود که امشب حضرت ابراهیم علیه السلام و حضرت عیسى علیه السلام متولّد شده اند و زمین از زیر کعبه پهن شده است پس هر که روزش را روزه بدارد چنان است که شصت ماه را روزه داشته باشد و به روایت دیگر است که فرمود در این روز حضرت قائم علیه السلام قیام خواهد نمود روز بیست و پنجم روز دحوالا رض است و یکى از آن چهار روز است که در تمام سال به فضیلت روزه ممتاز است و در روایتى روزه اش ‍ مثل روزه هفتاد سال است و در روایت دیگر کفّاره هفتاد سالست و هر که این روز را روزه بدارد و شبش را به عبات بسر آورد از براى او عبادت صد سال نوشته شود و از براى روزه دار این روز هر چه در میان آسمان و زمین است استغفار کند و این روزى است که رحمت خدا در آن منتشر گردیده و از براى عبادت و اجتماع به ذکر خدا در این روز اجر بسیاریست و از براى این روز به غیر از روزه و عبادت و ذکر خدا و غسل دُو عمل وارد است اوّل نمازى که در کتب شیعه قُمیین روایت شده و آن دو رکعت است در وقت چاشت در هر رکعت بعد از حمد پنج مرتبه سوره وَالشَّمْسِ بخواند و بعد از سلام نماز بخواند:

لا حَوْلَ وَلا قُوَّةَ اِلاّ بِاللّهِ الْعَلىِّ الْعَظیمِ

جنبش و نیروئى نیست جز به خداى والاى بزرگ

پس دعا کند و بخواند:

یا مُقیلَ العَثَراتِ اَقِلْنى عَثْرَتى یا مُجیبَ

اى نادیده گیر لغزشها، نادیده گیر لغزشم را اى اجابت کننده

الدَّعَواتِ اَجِبْ دَعْوَتى یا سامِعَ الاْصْواتِ اِسْمَعْ صَوْتى

دعاها اجابت کن دعایم را اى شنواى صداها بشنو صدایم را

وَارْحَمْنى وَتَجاوَزْ عَنْ سَیئاتى وَما عِنْدى یا ذَاالْجَلالِ وَالاْکرامِ

و به من رحم کن و از گناهانم و آنچه بدى دارم درگذر اى صاحب جلالت و بزرگوارى

رحمت الهی

قال الصادق جعفر بن محمد علیه السلام اذا کان یوم القیامة نشر الله تبارک و تعالى رحمته حتى یطمع ابلیس فى رحمته 
امام صادق علیه السلام مى فرماید:
((وقتى روز قیامت فرا مى رسد خداوند رحمت خود را آنقدر وسعت و گسترش مى دهد که حتى شیطان نیز به رحمت او طمع مى نماید.))
توجه به رحمت و تفضل حضرت باریتعالى شخص با ایمان را به نجات از عذاب قیامت امیدوار مى نماید و به وى نوید عفو و بخشش مى دهد و توجه به عدل و دادگرى خداوند، براى مومن واقعى موجب خوف از عذاب قیامت است و او را با اقتضاى لغزش ها و گناهانى که دارد، دچار بیم و نگرانى مى نماید و این هر دو حالت لازم است در ضمیر افراد با ایمان باشد. یعنى هم به رحمت خداوند امیدوار باشند و هم از عذاب او خائف باشند.
بسم الله الذى لا اءرجو الا فضله و لا اءخشى الا عدله ؛ ⁽¹⁾ 
((به نام خداوندى که جز به فضل او امید ندارم و جز از عدل او ترسى ندارم .))
اگر افراد در روز جزا مورد غضب و عنایت خدا واقع شوند و مشمول عفو و بخشش حضرت حق قرار گیرند، به آسانى از شداید قیامت رهایى مى یابند و در بهشت جاودان مستقر مى گردند. زیرا در زمینه رحمت و راءفت الهى ممکن است با کوچکترین مستمسک ، از بزرگترین لغزش چشم پوشى گردد و کوه گناه به کاهى از عمل صالح بخشیده شود و گناهکار را از کیفر و مجازات معاف سازند.
در این باره نمونه هاى بسیارى در خلال روایات اولیاى اسلام آمده است .
قال رسول الله صلى الله علیه و آله و سلم :
حوسب رجل ممن کان قبلکم فلم یوجد له من الخیر شى ء الا اءنه کان یخالط الناس و کان موسرا و کان یاءمر غلمانه اءن یتجاوزوا عن المعسرین فقال الله عز و جل : نحن اءحق بذلک منه تجاوزوا عنه ؛ ⁽²⁾ 
رسول اکرم صلى الله علیه و آله و سلم فرموده :
((مردى از امم گذشته که داراى تمکن و ثروت بوده و در پیشگاه الهى مورد محاسبه قرار مى گیرد، در نامه عملش کار خوبى مشاهده نمى شود، جز آن که در معاملات و معاشرت هاى خود با مردم رعایت حال افراد فقیر و بى بضاعت را مى نمود و به غلامان خویش سفارش کرده بود که اگر افرادى به من مدیونند اما بى بضاعت و تهى دست هستند، از آنان مطالبه طلب ننمایید و از حسابشان چشم پوشى کنید.
آنها از مال دنیا دستشان خالى است ، چیزى ندارند و نمى توانند بدهى خویش را بپردازند.))
خداوند مى فرماید:
من به ارفاق نسبت به افراد تهى دست و بى بضاعت از او شایسته تر هستم و به فرشتگان و ماءمورین حساب مى فرماید:
((از وى بگذرید.)) یعنى هم اکنون این شخص با دست خالى در موقف حساب قرار گرفته و چیزى از اعمال خوب ندارد، شایسته است که مشمول عفو و بخشش قرار گیرد.
اگر خداوند اراده فرماید با مردم بر اساس عدل و داد رفتار نماید و تمام جزئیات کارهاى دوران عمر آنها را که در پرونده اعمالشان ثبت شده با دقت مورد رسیدگى قرار دهد، هرگز از گرفتارى و عذاب رهایى نمى یابند و به فلاح و رستگارى نایل نمى گردند.
آیا مى شود یک انسان ، هر قدر هم از گفتار و رفتار خویش مراقبت شرعى نماید، تمام عمر را بدون لغزش بگذراند و از عفو و بخشش الهى بى نیاز باشد؟
قرآن شریف به این پرسش پاسخ مى گوید:
و لولا فضل الله علیکم و رحمته ما زکا منکم من اءحد ابدا؛ ⁽³⁾ 
((اگر فضل و رحمت الهى شامل حالتان نشود، هیچ یک از شما به پاکى و رستگارى نائل نخواهید شد.))⁽⁴⁾

---

1- صحیفه سجادیه ، دعاى یوم الاحد. 
2- مجموعه ورام ، ج 1، ص 8. 
3- سوره مبارکه نور، آیه 21. 
4- معاد از نظر روح و جسم ، ج 2، ص 326.

دقت در گناه شناسى

ابو هاشم جعفرى (ره ) که از دوستان و فقهاء و اصحاب امام هادى و امام حسن عسکرى (ع ) بود، مى گوید: در محضر امام حسن عسکرى (ع ) بودم ،فرمود، یکى از گناه نابخشودنى این است که شخصى (بر اثر غرور و کوچک شمردن گناه ) بگوید:
لیتنى لا اواخذ الا بهذا: ((اى کاش براى گناهى جز این یک گناه ، باز خواست الهى نشوم )).
با خود گفتم : ((براستى ، معنى این سخن ، بسیار دقیق و ظریف است ، و سزاوار است که هر انسانى ، مراقب خود باشد و در مورد هر چیزى دقت کند))که گاهى انسان حرفى مى زند و خیال مى کند حرف خوبى زده ، غافل از آنکه ، همان حرف ، گناه نابخشودنى است .
ناگاه امام حسن عسکرى (ع ) به من رو کرد و فرمود: ((درست فکر مى کنى اى ابو هاشم ، که باید توجه دقیق داشت ، بدان که شرک (ریا) در میان مردم ، ناپیداتر از راه رفتن مورچه روى سنگ در شب تاریک ، و راه رفتن مورچه بر صفحه سیاه است )). ⁽¹⁾

---

1- اعلام الورى ، ص 355 و 356

/ جدول برنامه‌های سفارت انگلیس بعد از بازگشایی!

محمدرضا شهبازی

طنز/ جدول برنامه‌های سفارت انگلیس بعد از بازگشایی!

«به میمنت و مبارکی؛ نه چک زدیم نه چونه، روباه اومد تو لونه! از امروز دیگه پولهایی که انگلیسی‌های عزیز تو کشورهای ترکیه و ارمنستان و امارات خرج جاسوسی از ایران میکردند، مستقیما تو خود ایران هزینه میشه و با این چند هزار دلار ارزآوری، در کنار اون چند هزار دلاری که بابت توافق آزاد شده بعلاوه ۳۰۰ دلاری که جان کری دستی به عباس عراقچی داده است، انشاالله مشکلات مملکت یکی پس از دیگری حل می‌شود. روباه پیر...»

آقا بس کنید تو رو خدا! انقدر تهمت نزنید، آخه مگه شما تنهایی لیلا نمی‌بینید؟! چرا مردم رو قضاوت می‌کنید؟! چرا پشت سر یک ملت با چند هزار سال تاریخ -گیرم حالا چند صد سالش هم تاریخ استعمار باشه- انقدر حرف میزنید؟ بابا باور کنید انگلیسی‌ها هم آدم هستند، عوض می‌شوند، تغییر سیاست می‌دهند. باور کنید اینها دیگر آن روباه پیر سابق نیستند، فوق فوقش خیلی که زحمت بکشند بتوانند یک مارمولک میانسال باشند! بله پس چی؟! اثرات توافق است! آن توافقی که ابرها را بردارد از آنطرف دنیا یکهو بیاورد و انقدر ببارد که سیل بیاید، حتما می‌تواند انگلیسی‌ها را هم عوض کند. 

خلاصه آنکه انقدر پشت سر این بدبختها حرف نزنید، آنها می‌آیند که خدمت کنند. دیگر خبری هم از جاسوسی و فتنه انگیزی نیست. انقدر هم به دولت گیر ندهید که بدون معذرت خواهی انگلیسی‌ها آنها را راه داده است به کشور. اگر باور نمیکنید بروید به سایت وزارت خارجه خودمان و کنار همانجایی که ترجمه برجام گذاشته شده، جدول برنامه هفتگی سفارت انگلستان را ببینید. دیگر حرف حسابتان چیست؟!

 

 

السلام علیک یا علی ابن موسی الرضا

رد پای روباه

بازگشت انگلیسی ها به تهران؛

کاریکاتور: سلفی ملکه الیزابت در فردوسی!

سفارت انگلیس در دوران فتنه ۸۸ در پشتبانی از فتنه گران و حمایت از سران فتنه، نقش بسیار فعالی داشت و تعدادی از دیپلمات های انگلیسی اخراج و برخی از کارمندان ایرانی سفارت نیز به همین دلیل بازداشت شدند.

فرهنگ نیوز: سفارت انگلیس پس از چهار سال در حالی بار دیگر گشایش یافت که وزیر خارجه انگلیس، فلیپ هاموند به همراه تیم همراه مستقیم از فرودگاه مهرآباد، راهی خیابان فردوسی شد تا شروع به کار سفارت را کلید بزند. سفارت انگلیس در دوران فتنه ۸۸ در پشتبانی از فتنه گران و حمایت از سران فتنه، نقش بسیار فعالی داشت و تعدادی از دیپلمات های انگلیسی اخراج و برخی از کارمندان ایرانی سفارت نیز به همین دلیل بازداشت شدند.

 

 

مبارزه با نفس

مبارزه با نفس

چگونه به مبارزه با هواها می توان پرداخت؟

در این مسیر، به عنوان مقدمه باید به دنبال «علمِ مبارزه با نفس» باشیم و آگاهی‌های مورد نیاز در این زمینه را فرا بگیریم. یادگرفتن چنین علمی خیلی ارزشمند است. این علم مجموعه‌ای از آگاهی‌هاست که ضمن بیان مبانی، راه‌های جهاد با نفس و پیچیدگی‌های آن را برای ما مشخص می‌کند.

از امام صادق(ع) پرسیدند چرا خدا به لقمان حکمت داد و چرا این‌قدر آدم ارزشمندی شد؟ امام صادق(ع) در پاسخ، ابتدا به شیوۀ زندگی و برخی رفتارهای خوب لقمان اشاره می‌کنند و بعد می‌فرماید: لقمان کسی بود که فکر می‌کرد و عبرت می‌گرفت و علم مبارزه با هوای نفس را آموزش می‌دید تا بوسیلۀ آن بر هوای نفس خود غلبه کند و با نفس خود مجاهده نماید و و خودش را از شرّ شیطان محافظت کند.. به همین دلیل بود که خداوند به لقمان حکمت و عصمت داد؛ سَأَلْتُ أَبَا عَبْدِ اللَّهِ ع عَنْ لُقْمَانَ‏ وَ حِکْمَتِهِ الَّتِی ذَکَرَهَا اللَّهُ عَزَّوَجَلَّ، فَقَالَ: أَمَا وَ اللَّهِ مَا أُوتِیَ لُقْمَانُ الْحِکْمَةَ بِحَسَبٍ وَ لَا مَالٍ وَ لَا أَهْلٍ وَ لَا بَسْطٍ فِی جِسْمٍ وَ لَا جَمَالٍ وَ لَکِنَّهُ کَانَ رَجُلًا قَوِیّاً فِی أَمْرِ اللَّهِ مُتَوَرِّعاً فِی اللَّه‏ ... وَ یَعْتَبِرُ وَ یَتَعَلَّمُ‏ مَا یَغْلِبُ‏ بِهِ‏ نَفْسَهُ‏ وَ یُجَاهِدُ بِهِ هَوَاه ُوَ یَحْتَرِزُ بِهِ مِنَ الشَّیْطَانِ فَکَانَ یُدَاوِی قَلْبَهُ بِالْفِکْرِ وَ یُدَاوِی نَفْسَهُ بِالْعِبَرِ- وَ کَانَ لَا یَظْعَنُ إِلَّا فِیمَا یَنْفَعُهُ- فَبِذَلِکَ أُوتِیَ الْحِکْمَةَ وَ مُنِحَ الْعِصْمَةَ ؛ تفسیر قمی/ج2/ص162)‏

باید یک برنامۀ آموزشی برای «راه‌های مبارزه با هوای نفس» داشته باشیم
ما برای درک مبانی و راه‌های مبارزه با هوای نفس باید آموزش ببینیم و یک برنامۀ آموزشی داشته باشیم. باید به دنبال آموختن علم جهاد با نفس باشیم. البته ممکن است این علم را «علم اخلاق» یا «علم تربیت» و یا به تعبیر بهتر «علم تهذیب نفس» بنامند، ولی در واقع این دانش به تعبیر امیرالمومنین(ع) آگاهی از «نظام دین» است.( نِظامُ الدِّینِ مُخالَفَةُ الهوی؛ غررالحکم/6427)

امام صادق(ع) در ادامۀ روایت می‌فرماید: «لقمان قلب خود را با فکر کردنِ زیاد و نفس خود را با عبرت‌ها مداوا می‌کرد؛ فَکَانَ یُدَاوِی قَلْبَهُ بِالْفِکْرِ وَ یُدَاوِی نَفْسَهُ بِالْعِبَر» یعنی بسیاری از مسائل این علم را با فکر کردن و عبرت گرفتن از تجربه‌ها نیز می‌توان دریافت، و دین تنها یک راهنماست. لازمۀ این سخن آن است که علوم تجربی هم می‌توانند هم جهت با دین، انسان را در مسیر مبارزه با هوای نفس کمک کنند. تعبیر «عبرت گرفتن» که در روایات زیاد به چشم می‌خورد فرقی با تجربه ندارد. عبرت یعنی از تجربیات خوب استفاده کردن و علوم تجربی منظم شدۀ تمام تجربیات انسان‌هاست که طی قرون و اعصار در موضوعات مختلف انباشته شده و نظم گرفته است. دین می‌تواند علوم تجربی را راهنمایی کند و علوم تجربی هم در مسیر رشد خود حتماً به همان حرف‌های دین می‌رسند.

مبارزه با نفس به انسان حکمت می‌دهد/لقمان علاوه بر حکمت، عصمت هم یافته بود
امام صادق(ع) در ادامه روایت، می‌فرماید: لقمان نزدیک نمی‌شد مگر به چیزی که نفعش در آن باشد. (تبعیت کردن از هوای نفس به ضرر انسان است و نفع انسان در مخالفت با هواس نفس است) به همین دلیل (یعنی به دلیل فراگیری دانش مبارزه با نفس و ممارست در جهاد با نفس و ...) به لقمان حکمت و عصمت داده شد؛ وَ کَانَ لَا یَظْعَنُ إِلَّا فِیمَا یَنْفَعُهُ- فَبِذَلِکَ أُوتِیَ الْحِکْمَةَ وَ مُنِحَ الْعِصْمَةَ.»‏(منبع پیشین)

به این فکر کنید که چرا مبارزه با نفس به انسان حکمت می‌دهد و او را تولیدکنندۀ علم قرار می‌دهد و راه طولانی فهمیدن پیچیده‌ترین قواعد عالم را برای او کوتاه و سهل می‌کند؟ و چرا انسان را به حد عصمت اکتسابی می‌رساند؟

خدا به لقمان عصمت عنایت کرد، چون واقعاً دنبال «مبارزه با نفس» بود
بر اساس فرمایش امام صادق(ع)، خداوند علاوه بر حکمت، به لقمان عصمت هم عطا کرد. برخی وقتی سخن از «عصمت» برای غیر از ائمۀ معصومین می‌شود، حساسیت منفی پیدا می‌کنند. در حالیکه سخن گفتن از عصمت اکتسابی در اثر تقوا و مبارزه با هوای نفس و اخلاص بارها در روایت‌ها آمده است. مثلاً امام باقر(ع) می‌فرماید: «اگر خداوند متعال، حسن نیت را در کسی ببیند او را در پناه عصمت قرار می‌دهد؛ إِذَا عَلِمَ اللَّهُ تَعَالَى حُسْنَ نِیَّةٍ مِنْ أَحَدٍ اکْتَنَفَهُ‏ بِالْعِصْمَة»(اعلام الدین/ص301) این می‌شود عصمت اکتسابی. خداوند به لقمان هم، عصمت عنایت کرده است، چون او واقعاً دنبال مبارزه با نفس بوده است.

akhlagh.porsemani.i

لبیک یا بقیه الله

 ا

گر فقط«رجال حضرت» باشیم ظهور رخ نمی‌دهد؛ زمانه هم باید زمانۀ حضرت باشد/ باید زمانه را تغییر دهیم!

• این کلامِ حضرت نشان می‌دهد ما دو کار باید انجام دهیم تا حضرت ظهور کند: یکی اینکه خودمان از رجال حضرت باشیم، و یکی اینکه زمانه را تغییر دهیم تا زمانۀ حضرت باشد. چون اگر شما خودت هم از رجال حضرت بشوی ولی زمانه را تغییر ندهی، حداکثر می‌توانی به صورت خصوصی خدمت حضرت بقیة الله الأعظم(عج) برسی، و سرت را روی زانوی ایشان بگذاری و اشک بریزی و برگردی. بیش از این نمی‌شود کاری کرد! صرفاً با «اَنت مِن رجالی» ظهور رخ نمی‌دهد، زمانه هم باید زمانۀ حضرت شود. پس علاوه بر تغییر خودمان، باید زمانه را هم تغییر دهیم.
• دوستان! هم خودتان آدم حضرت بشوید و هم زمانه را به زمانۀ حضرت تبدیل کنید. اصلاً شما غیر از این، چه آرزو و علاقۀ دیگری دارید؟ هرکسی هر شغلی که دارد، کاسب است، طلبه است، دانشجو است؛ در همان فضایی که هست، آدمِ حضرت بشود و زمانه را زمانۀ حضرت قرار دهد.

برای اینکه «آدمِ حضرت» بشویم چه‌کار کنیم؟

• برای اینکه خودمان آدم حضرت بشویم باید چه‌کار کنیم؟ در پاسخ به این سؤال، یک روایت به شما هدیه می‌کنم، اما اینکه «چگونه زمانه را باید تغییر دهیم؟» بحث مفصلی است که فرصت دیگری را می‌طلبد. البته در همین روایت نیز یک اشاره‌ای هست به اینکه «چگونه می‌شود زمانه را تغییر داد؟»
• یک آقایی درِ خانه امام صادق(ع) آمد. به حضرت گفتند: یک آقایی آمده و می‌خواهد شما را ببیند. حضرت فرمود: این آدم کیست؟ خودِ او جواب داد: من از دوستان شما هستم. حضرت فرمودند: خداوند تا دوستى بنده‏اى را نپذیرد(او را به خود راه ندهد) وى را دوست نخواهد داشت، و دوستیش را نپذیرد(او را به خود راه ندهد) تا اینکه بهشت را بر او واجب گرداند(دَخَلَ عَلَیْهِ رَجُلٌ فَقَالَ ع لَهُ مِمَّنِ الرَّجُلُ فَقَالَ مِنْ مُحِبِّیکُمْ وَ مَوَالِیکُمْ فَقَالَ لَهُ جَعْفَرٌ ع لَا یُحِبُّ اللَّهَ عَبْدٌ حَتَّى یَتَوَلَّاهُ وَ لَا یَتَوَلَّاهُ حَتَّى یُوجِبَ لَهُ الْجَنَّةَ؛ تحف‌العقول/۳۲۵)شاید این اشاره‌ای بود به سخن آن مرد که گفته بود: «من از موالی شما هستم» یعنی شاید خدا شما را دوست داشته که شما را جزء موالی ما قرار داده و این راه، آخرش بهشت است
• .http://www.rajanews.com/