گره‌هایی به دست ابوفاضل(ع) باز می‌شود که به دست هیچ پیامبری باز نخواهد شد

استاد سیدعبدالله فاطمی‌نیا: شهادت سیدالشهدا(ع) درهای دانشگاه دین را باز کرد

کتب ما،‌ علمای ما و دانشمندان ما همه از برکت نهضت امام حسین(ع) است. یزید می‌خواست با کشتن سیدالشهدا(ع) درب دانشگاه دین را ببندد ولی امام حسین(ع) با خون خود و عزیزانش این درب را باز کردند. از همان روزهای نخستین شهادت امام حسین(ع)،‌ امام سجاد(ع) و عقیله بنی‌هاشم حضرت زینب کبری(س) به عنوان اساتید دانشگاه دین، کار خود را آغاز کردند. در تمام این سفر کوفه و شام، درس دایر بوده تا رسیدند به مدینه و مستقر شدند.

همه این برکات و معارف ثمره نهضت حضرت سیدالشهدا(ع) بوده است. هیچ کاری از دست ما جز همین گریه و عزاداری بر نمی‌آید. هر چقدر کتاب در باب فلسفه قیام امام حسین(ع) نوشته شود به این جمله نمی‌رسد: «و بذل الحسین مهجته فیک لیستنقذ عبادک من الجهالة و حیرة الضلالة» امام حسین(ع) جان در کف نهاد که بندگان خدا را از جهالت و گمراهی نجات بدهد.

 

آیت‌الله کاظم صدیقی: امیرالمؤمنین(ع)، عباس(ع) را ذخیره عاشورا قرار داد

پرچم عزت عالمین دست حضرت‌ عباس(ع) است. گره‌هایی که به دست اباالفضل العباس(ع) باز می‌شود به دست هیچ پیامبری باز نخواهد شد. حضرت عباس(ع) این مقام را به خاطر این به دست آورد که عبد بود. در زیارت حضرت آمده «السلام علیک ایها العبد الصالح».

عباس(ع) رنگ خدا دارد. هر که عبد عباس باشد عبد خدا هم خواهد بود. قمر بنی‌هاشم؛ قمر شمس وجود حسین(ع) بود. در جنگ صفین حضرت ابوالفضل(ع) به دستور امیرالمؤمنین(ع) با نقاب به میدان جنگ رفت و جنگ نمایانی داشت. طوری که مالک اشتر به امیرالمؤمنین(ع) گفت: این جوان کیست که به میدان فرستادی؟ اگر بار دیگر به میدان جنگ برگردد ما پیروز جنگ خواهیم شد. امیرالمؤمنین (ع) دستور داد نقاب از چهره بردارند. و همه دیدند که عباس‌(ع) بود. امیرالمؤمنین(ع) فرمودند: عباس(ع) را ذخیره عاشورا قرار داده‌ام.

لبیک یا علی

لبیک یا علی

چرا مراسم عزاداری برای اباعبدالله(ع) از اول دهۀ محرم آغاز می‌شود

حجت الاسلام پناهیان

اینکه چرا مراسم عزاداری برای اباعبدالله(ع) از اول دهۀ محرم آغاز می‌شود، دلائل مختلفی می‌تواند داشته باشد:

شاید به اعتبار فرمایش امام رضا(ع) است که می‌فرماید از اول دهۀ محرم حزن و اندوه در چهرۀ پدرم دیده می‌شد و حالت عزادار به خود می‌گرفتند. در روایت آمده است که امام رضا(ع) فرمودند: هنگامی که ماه محرم شروع می‌شد، دیگر کسی پدرم را خندان نمی‌دید و هر روز ناراحتی او بیشتر می‌شد تا روز دهم محرم. پس وقتی روز دهم می‌رسید، آن روز روز مصیبت و اندوه و گریۀ او بود.(کَانَ أَبِی ع إِذَا دَخَلَ شَهْرُ الْمُحَرَّمِ... امالی صدوق/۱۲۸) در روایت مشهور دیگری وقتی پسر شبیب در اول محرم بر امام رضا(ع) وارد شد، حضرت برای او ذکر مصیبت شهادت و اسارت اهلبیت(ع) را کردند.(دَخَلْتُ عَلَى الرِّضَا ع فِی أَوَّلِ یَوْمٍ مِنَ الْمُحَرَّمِ.. امالی صدوق/۱۳۰)

شاید به این دلیل باشد که عزاداران قبل از عاشورا با ده شب عزاداری بتوانند خود را برای حضور در غم بزرگ عاشورا آماده کنند. چرا که پس از یک هفته عزاداری، حضور در ذکر مصیبت هولناک عاشورا قابل تحمل‌تر خواهد بود. تمام عزاداران می‌دانند که اگر عزاداری از روز عاشورا شروع می‌شد چقدر ذکر مصیبت‌ها در عاشورا دردناک‌تر و غیرقابل تحمل‌تر می‌شد. اینکه پیامبر اکرم(ص) فرمودند: «إِنَّ لِقَتْلِ الْحُسَیْنِ حَرَارَةً فِی قُلُوبِ الْمُؤْمِنِینَ لَا تَبْرُدُ أَبَداً»(مستدرک الوسائل/۱۰/۳۱۸) این حرارت را هر کسی حس کرده باشد، می‌داند بی‌مقدمه وارد روز عاشورا شدن بسیار دشوار است.

از طرف دیگر ممکن است یک دهه عزاداری قبل از عاشورا برای بعضی‌ها کسب توجه و آمادگی برای ایجاد سوز در روز دهم باشد. کسانی که دل غافلی دارند یا در اثر توجه به تعلقات دنیا احساس محبتشان به امام حسین(ع) کم شده باشد ده روز فرصت دارند تا در محافل عزاداری با شنیدن مواعظ و معارف دینی آمادگی لازم را کسب نمایند تا مبادا در روز مصیبت بزرگ اباعبدالله الحسین(ع) بی‌احساس و بی‌توجه حضور پیدا کنند. 

و شاید حکمت آن این باشد که در واقع این عزاداری دهۀ اول محرم یک نوع اعلام آمادگی برای نصرت است تا صرف سوگواری، و گویی عزاداران به قصد یاری اباعبدالله الحسین(ع) از همان ابتدای محرم به خیمۀ اباعبدالله الحسین(ع) می‌روند که مولایشان را غریب نگذارند. به همین دلیل عزاداری دهۀ عاشورا رنگ و بوی حماسی دارد و دسته‌های عزا با علائم دسته‌های رزمی در میادین دیده می‌شوند. در حالی که عزاداری از عصر عاشورا و شام غریبان به بعد تنها رنگ و بوی غم به خود می‌گیرد و حتی رسم شده است از ظهر عاشورا به بعد بیرق‌ها را به علامت شهادت اباعبدالله الحسین(ع) می‌خوابانند و دیگر برافراشته نگه نمی‌دارند.

نشریه “تک برگ فتن” منتشر شد!

                   

                                            برای دریافت نشریه اینجا کلیک کنید دریافت

کاریکاتور: سلفی آل سعود با جنازه حجاج!

طراح و معمار مسیرهای منا

ناگفته های جدید "کیت استیل" در خصوص حادثه منا + سند

پروفسور "کیت استیل" استاد دانشگاه متروپولیتن منچستر با ارسال تصاویری از مسیرهای منا، بر بی کفایتی و عدم تعهد مقامات سعودی تاکید کرد.

به گزارش شبکه اطلاع رسانی راه دانا؛ در پی فاجعه رخ داده در منا و مراسم مذهبی رمی جمرات خبرنگار بین الملل ما مصاحبه ای را با "کیت استیل" طراح و معمار بخش اعظمی از ساختمان منا و مسیرهای منهتی به رمی جمرات ترتیب داده بود که منتشر شد. پروفسور "کیت استیل" در تازه ترین مصاحبه خود با وب سایت خبری تحلیلی تیتر یک با ارائه تصاویری، بر بی کفایتی و بی توجهی مقامات عربستانی تاکید کرد.


- همونطور که قبلا اشاره کردم پل ها و مسیرهای اصلی ساخته شده به سمت منا مربوط به سالهای 2004 تا 2006 است، این همان زمانی است که تیم ما و مقامات سعودی بر سر طراحی و ساخت این پروژه همکاری داشتند که  هم به لحاظ فنی و هم روانشناسی پروژه بسیار موفقی بود.

بارها بعد از اتمام پروژه؛ مشکلات و مسائل امنیتی که ممکن بود در آینده رخ دهد را گوش زد کرده بودم و راه کارهایی هم ارائه شده بود. برخی موارد حل شد، اما مهمترین آنها دست نخورده باقی ماند. به عنوان مثال پل قدیم جمرات تخریب و از نو طراحی و ساخته شد که ظرفیت بیشتری هم داشت. اما شبکه راه ها و مسیرهای منتهی به پل و بعد از آن دست نخورده باقی ماند و هیچ تغییری در آنها ایجاد نشد.

اما با اتفاقات اخیر و پیرو گفتگوی چند روز گذشته با شما بر خود لازم دانستم تا برای اثبات نواقص موجود در سیستم سعودی ها دو تصویر برای شما ارسال کنم.

تصویر اول مربوط به سال 2004 است که توسط "گوگل ارث" گرفته شده. زمانی که پل ها و مسیرهای اولیه برای جمعیتی متناسب با همان سالها طراحی و ساخته شده بود.
 

 

اما تصویر دوم مربوط به سال 2015 است. تصویری که متاسفانه تغییراتی بسیار کوچک و اندک را در طی این ده سال ارائه می دهد.
در حالی که با گذشت سالها و افزایش جمعیت می بایست مسیرها و پل های قدیمی تخریب و مسیرهای جدید با ظرفیت بالاتری ساخته می شد و یا حداقل در کنار مسیرها و پل های قدیم، راه های جدیدتری احداث می شد که متاسفانه یکی از دلایل وقوع فاجعه اخیر نیز همین امر بوده است.

باز هم تاکید می کنم فاجعه منا ربطی به اظهاراتی که مقامات سعودی در مورد عدم توجه زائرین به تابلوهای راهنمایی ارائه داشتند ندارد و چنین اظهاراتی بسیار مضحک است. به عنوان یک ازدحام شناس گفته ام و می گویم که مسیر ها و راه های موجود، ظرفیت چنین جمعیتی را در حالت عادی ندارد چه برسد به شرایط بحرانی.

مطمئنا تعلل مقامات سعودی در بازسازی مسیرها، عاملی مهم در این فاجعه بوده است و در صورت عدم تخریب مسیرهای قدیمی و احداث راه ها و پل های جدید در آینده نیز شاهد چنین مواردی خواهیم بود.

حادثه غم انگیز منا،

 رئیس ستاد اقامه نماز در پی فاجعه مصیبت‌بار منا یادداشتی را منتشر کرد که مشروح آن در ادامه می‌آید: 
 
 حادثه غم انگیز منا، باعث حزن و اندوه فراوان مردم مسلمان کشورمان شد. من به عنوان معلم قرآن می‌خواهم چند جمله‌ای پیرامون این موضوع با شما عزیران درددل کنم. 
 
بسم الله الرحمن الرحیم 
 
نخستین خانه‌ای که برای مردم (و نیایش خداوند) قرار داده شد، در سرزمین مکّه است، که مایه برکت و هدایت جهانیان است: «إِنَّ أَوَّلَ بَیْتٍ وُضِعَ لِلنَّاسِ لَلَّذی بِبَکَّةَ مُبارَکاً وَ هُدىً لِلْعالَمینَ» (آل‌عمران/96) 
 
*مکه‌ای که حرم امن الهی است: «حَرَ‌مًا آمِنًا» (قصص/‏57) 
 
*مکه‌ای که ابراهیم علیه‌السلام دعا کرد بلد امن باشد: «رَبِّ اجْعَلْ هَذَا الْبَلَدَ آمِناً» (ابراهیم/35) 
 
*مکه‌ای که خداوند به عنوان شهر امن به آن سوگند یاد کرده است: «وَ هذَا الْبَلَدِ الْأَمینِ»(تین/3) 
 
*مکه‌ای که ابراهیم مأمور شد همگان را پیاده و سواره به زیارت آن فراخواند: «وَ أَذِّنْ فِی النَّاسِ بِالْحَجِّ یَأْتُوکَ رِجالاً وَ عَلى‏ کُلِّ ضامِرٍ یَأْتینَ مِنْ کُلِّ فَجٍّ عَمیق‏» (حج/27) 
 
*مکه‎ای که ابراهیم و اسماعیل مامور تطهیر آن شدند: «طَهِّرا بَیْتِیَ لِلطَّائِفینَ وَ الْعاکِفینَ وَ الرُّکَّعِ السُّجُودِ» (بقره/125) 
 
*مکه‌ای که زادگاه پیامبر اکرم(ص) و امیرمؤمنان(ع) است. 
 
*مکه‌ای که قبله‌گاه مسلمانان است. 
 
*مکه‌ای که فرودگاه جبرئیل است. 
 
*مکه‌ای که قربانگاه اسماعیل است. 
 
* مکه‌ای که شکنجه‎گاه بلال است. 
 
  
 
*امروز این مکه و کعبه در اختیار چه کسانی است؟ 
 
حضرت علی(ع) می‌فرماید: «وَ اللَّهَ اللَّهَ فِی بَیْتِ رَبِّکُمْ لَا تُخَلُّوهُ مَا بَقِیتُمْ فَإِنَّهُ إِنْ تُرِکَ لَمْ تُنَاظَرُوا» (نهج‏البلاغه، نامه 47)؛ مواظب مکه و خانه خدا باشید. تا زنده هستید آن را خالی نگذارید و رها نکنید که گرفتار می‌شوید. 
 
و چه گرفتاری بالاتر از اینکه امروز مکه و کعبه در اختیار نوکران آمریکا است. قرآن راجع به برخی مسلمانان می‌فرماید: «هُمْ لِلْکُفْرِ یَوْمَئِذٍ أَقْرَبُ مِنْهُمْ لِلایمان» (آل عمران/167) این‌ها به کفر نزدیک‌تر از ایمان هستند. و امروز رابطه‌ آل سعود با آمریکا و اسراییل به مراتب بیش از رابطه‌ آن‌ها با مسلمانان است. 
 
  در طول تاریخ، یک وهابی یک سیلی به یک اسراییلی نزده است. اما همین وهابیان ما شیعیان را مشرک می‌دانند و بعضی‌هایشان اگر کشتن شیعه را واجب ندانند، لااقل جایز می‌دانند. اگر ما مشرک و کافر هستیم، آیا غیر از شیعه کافر دیگری وجود ندارد؟ شما اگر کافرکش هستید، یک سیلی هم به یک اسراییلی بزنید. مگر اسراییلی‌ها مؤمن هستند؟ اگر امام به بعضی می‌گفت: اسلام آمریکایی، ما باید به آل‌سعود بگوییم: اسلام اسراییلی! یعنی اسلامی که اسراییل از آن راضی است. اگر الان با نخست وزیر اسراییل مصاحبه کنند، می‌گوید من باید کلی پول خرج کنم تا مسلمان‌ها را در لبنان و سوریه و عراق و یمن و بحرین بکشم، و آل‌سعود به همین راحتی این‌ها را به خاک و خون می‌کشد. 
 
  اینها حق تولیت مسجد الحرام را ندارند، زیرا قرآن می‌فرماید: «انْ أَوْلِیَاؤُهُ إِلَّا الْمُتَّقُونَ»(انفال/34) جز افراد باتقوا کسی حق ندارد تولیت مسجد الحرام را به عهده بگیرد. 
 
قرآن می‌فرماید: «إِنَّ الصَّلَاةَ تَنْهَىٰ عَنِ الْفَحْشَاءِ وَالْمُنکَرِ» (عنکبوت/45) نماز جلوی فحشا و منکر را می‌گیرد. الان بزرگ‌ترین منکر این است که اسراییل مردم مظلوم غزه را بمباران می‌کند. آیا کشتن مسلمان‌ها منکر نیست؟ شیعه هم نیستند که بحث شیعه و سنی باشد. مردم غزه عرب و سنی هستند. آیا کشتن عرب‌های سنی به نظر سعودی‌ها منکر نیست؟ اگر منکر است باید نماز جماعت میلیونی مسجدالحرام جلوی آن را بگیرد. اگر دیدید مسجدالحرام نماز می‌خوانند و بازهم مردم مسلمان کشته می‌شوند، معلوم می‌شود که این نماز، نماز نیست. پیش نمازش که حافظ قرآن است، آبش که زمزم است، قبله‌اش که کعبه است، جمعیتش که میلیونی است، پس این نماز چه مشکلی دارد که جلوی منکر را نمی‌گیرد؟ این بی‌خاصیتی ربطی به مکان و زمان ندارد، اشکال از حکومت است. اینکه می‌گویند اصل دین ولایت است همین است. اگر نماز با ولایت همراه باشد همه چیز درست می‌شود. ولایت که نباشد هیچ چیز درست نیست. 
 
  
 
اینها ما را مشرک می‌خوانند، چون می‌گوییم: یامحمد، یا علی، یا حسین. ما که محمد و على را به عنوان اولیای خدا صدا مى‏زنیم، مشرک هستیم، آن وقت آن‌ها صفت مَلِک را که صفت خداست، روى خودشان مى‏‌گذارند و نمى‏‌گویند که این شرک است. فقط خدا مَلِک است، نه دیگران: «قُلْ أَعُوذُ بِرَبِّ النَّاسِ مَلِکِ النَّاسِ»(ناس/2-1) 
 
  اینها گذشته‌شان تاریک است. در پرونده خود چیزی جز جنایت ثبت نکرده‌اند. سعود بن عبدالعزیز وارد عراق شد و کربلا را محاصره کردند. به حرم اباعبدالله الحسین تعرض کردند، جواهرات حرم را دزدیدند، چوب ضریح را شکستند و سوزاندند و کف زدند. گویا از کربلا عقب افتاده بودند. در کربلا نبودند که اسب بر بدن امام حسین بتازانند. اسب را در صحن امام حسین بردند. در مجلس یزید نبودند که چوب بر لب مبارک امام حسین بزنند. در حرمش آمدند و چوب ضریحش را شکستند. 
 
  کعبه مانند خورشید است، ملک کسی نیست، برای همه است: «جَعَلْناهُ لِلنَّاسِ سَواءً الْعاکِفُ فیهِ وَ الْبادِ» (حج/25) ساکن مکه و خارج مکه نسبتشان با کعبه یکسان است. مثل خورشید که همه‌ی مردم رابطه‌شان با آن یکسان است. کسی حق ندارد بگوید رابطه من با خورشید پررنگ‌تر است و رابطه‌ فلانی کمرنگ‌تر. خورشید ملک کسی نیست. کعبه هم ملک کسی نیست. 
 
  آن‌هایی که در منا جان باختند، همه بخشیده شده هستند، چون حدیث داریم: هر کس شب عید قربان عرفه باشد، قطعاً مورد آمرزش الهی است. این‌ها مهمان خدا بودند، در حال احرام، روز عید، در راه رمی جمرات بودند که به خاطر بی‌کفایتی آل‌سعود جمعی کشته و جمعی زخمی و جمعی ناپدید شدند. یقیناً خدا انتقام خواهد گرفت. هر کجا در طول تاریخ خون مظلوم ریخته شده، انتقام الهی را به دنبال داشته است. یکی از نام‌های خدا در قرآن «ذو انتقام» است. امیدوارم این مظلومیت عزیزان باعث سرنگونی آل‌سعود و وهابیت شود. 
 
انسان یاد زینب کبری(س) می‌افتد که عصر عاشورا حتی خیمه‌ای نداشت. بازماندگان منا به خیمه‌ها برگشتند و گریه کردند، ولی روز عاشورا هم امام حسین(ع) را کشتند، هم خیمه‌هایش را آتش زدند... 
 
  
 
«وَ سَیعْلَمُ الَّذِینَ ظَلَمُوا أَی مُنْقَلَبٍ ینْقَلِبُونَ» (شعراء/227) 
 
«آنها که ستم کردند به زودی می‌دانند که بازگشتشان به کجاست!». 

فضائل و مناقب امیرالمومنین علی علیه السلام

سلیم بن قیس میگوید: مردی خدمت امیرالمؤمنین (علیه السلام) آمد و در حالی که من هم میشنیدم عرض کرد: یا امیرالمؤمنین! بالاترین منقبت خود را به من خبر بده. فرمود:
«ما أَنْزَلَ اللّهُ فِی کِتابِهِ؟»
قالَ: وَ ما أَنْزَلَ اللّهُ فِیکَ؟ قالَ:
«(أَفَمَنْ کانَ عَلی بَیِّنَهٍ مِنْ رَبِّهِ وَ یَتْلُوهُ شاهِدٌ مِنْهُ).» قالَ: «أَنَا الشّاهِدُ مِنْ رَسُولِ اللّهِ (صلی الله علیه و آله و سلم) .
وَ قَوْلُهُ: (وَ یَقُولُ الَّذینَ کَفَرُوا لَسْتَ مُرْسَلاً قُلْ کَفی بِاللّهِ شَهیدآ بَیْنی وَ بَیْنَکُمْ وَ مَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتابِ) ، إِیّایَ عَنی بِمَنْ عِنْدَهُ عِلْمُ الْکِتابِ، فَلَمْ یَدَعْ شَیْئآ أَنْزَلَهُ اللّهُ فِیهِ إِلّا ذَکَرَهُ.
مِثْلَ قَوْلِهِ: (إِنَّما وَلِیُّکُمُ اللّهُ وَ رَسُولُهُ وَ الَّذینَ آمَنُوا الَّذینَ یُقیمُونَ الصَّلاهَ وَ یُؤْتُونَ الزَّکاهَ وَ هُمْ راکِعُونَ) ، وَ قَوْلِهِ: (أَطیعُوا اللّهَ وَ أَطیعُوا الرَّسُولَ وَ أُولِی الاَْمْرِ مِنْکُمْ) وَ غَیْرَ ذلِکَ.»
قالَ: قُلْتُ: فَأَخْبِرْنِی بِأَفْضَلِ مَنْقَبَهً لَکَ مِنْ رَسُولِ اللّهِ (صلی الله علیه و آله و سلم) ؟ فَقالَ :
«نَصْبُهُ إِیّایَ یَوْمَ غَدِیرِ خُمٍّ، فَقامَ لِی بِالْوَلایَهِ بِأَمْرِ اللّهِ عَزَّوَجَلَّ وَ قَوْلُهُ: "أَنْتَ مِنِّی بِمَنْزِلَهِ هارُونَ مِنْ مُوسی إِلّا أَنَّهُ لا نَبِیَّ بَعْدِی...".»

فرمود: «آنچه خداوند در کتابش درباره من نازل کرده است؟» عرض کرد: خداوند درباره تو چه نازل کرده است؟
حضرت فرمود: «کلام خداوند که میفرماید: "آیا آن کس که دلیل آشکاری از جانب پروردگار خویش دارد و به دنبال آن شاهدی از سوی او میباشد"، من شاهد نسبت به رسالت پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) هستم.
و کلام خداوند که میفرماید: "آنها که کافر شدند میگویند: تو پیامبر نیستی! بگو: کافی است که خداوند، و کسی که علم کتاب [و آگاهی بر قرآن] نزد اوست، میان من و شما گواه باشند!" و خداوند از "کسی که علم کتاب نزد اوست"، مرا قصد کرده است. و هیچ آیهای نازل نکرده مگر اینکه مرا نیز یاد فرموده است.

و مثل کلام خداوند: "سرپرست و ولیّ شما تنها خدا و رسول او و آن مؤمنانی هستند که نماز بهپا داشتند و به فقیران در حال رکوع زکات میدهند"، و کلام خداوند متعال که میفرماید: "ای کسانی که ایمان آورده اید! اطاعت کنید خدا را! و اطاعت کنید پیامبران خدا و اولوا الأمر [اوصیای پیامبر] را!"»

سلیم می گوید: عرض کردم: بالاترین منقبت و فضیلت خود را از جانب پیامبر اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) به من خبر دهید. حضرت فرمود:

«منصوب کردن آن حضرت مرا در غدیر خم، که به امر خدای تبارک و تعالی ولایت را از جانب او برایم اقامه نمود، و دیگر سخن او که فرمود : "منزلت تو نسبت به من همانند منزلت هارون نسبت به موسی (علیه السلام) است، جز اینکه پیامبری بعد از من نیست"

میزبان نانجیب+پوستر

بی کفایتی آل سعود و حضور کاروان پسر پادشاه عربستان سعودی در سرزمین «منا» موجب تغییر حجاح و فاجعه مرگبار شد.