«توبه

منابر وعظ/ گفتاری از آیت الله مظاهری در باب «توبه» و استحقاق بهشت:

بعد از بخشش گناهان انسان حقی برعهده خداوند پیدا می‌کند که او را نجات دهد

بر اساس گواهی قرآن کریم، تردیدی وجود ندارد که توبه، انسان را به بهشت رهنمون می‌کند. حتی اگر فرد، گناهان بسیار بزرگی مرتکب شده یا بسیار به خودش و دیگران ظلم کرده باشد، باید یقین داشته باشد که در صورت توبه حقیقی، جایگاه ابدی او بهشت خواهد بود. زیرا ذات باری‌تعالی به توبه‌کننده، وعده بهشت داده است و هرگز از وعده خود تخلّف نخواهد کرد.

 حضرت آیت‌الله العظمی مظاهری باتوجه به آیات فراوانی که در قرآن کریم درباره «توبه» این عمل محبوب خداوند آمده است، گفتاری پیرامون توبه و آثار اخروی آن بیان داشتند و ضمن اشاره به آثار معنوی توبه، بشارت بهشت را هدیه خداوند به توبه‌کنندگان برشمردند. گزیده ای مفید از این سخنرانی در ادامه می آید:

 

 

توبه، عذاب جهنّم را‌ از آدمی دور می‌کند و او را مستحقّ بهشت و نعیم الهی می‌گرداند. انسانی که با کردار زشت خویش، جهنّم و عذاب آن را بر خویش واجب گردانیده است، با توبه واقعی می‌تواند اذن ورود به بهشت بگیرد و از نعمت های آن بهره‌مند شود.

 

 

آیات متعددی از قرآن شریف، جایگاه آدمی را پس از توبه، بهشت می‌داند و اوصاف ترغیب کننده‌ای نیز برای توبه‌کنندگان برشمرده است:

 

 

«یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا تُوبُوا إِلَی اللَّهِ تَوْبَةً نَصُوحاً عَسی‏ رَبُّکُمْ أَنْ یُکَفِّرَ عَنْکُمْ سَیِّئاتِکُمْ وَ یُدْخِلَکُمْ جَنَّاتٍ تَجْری مِنْ‌ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ(۱)؛ اى کسانى که ایمان آورده‌اید، به سوى خداوند توبه کنید. توبه‌‏اى خالصانه. امید است پروردگارتان گناهان شما را بزداید و شما را به باغ‌هایى که از زیر (درختان‏) آن جویبارها روان است، درآورد»

 

 

بر اساس گواهی قرآن کریم، تردیدی وجود ندارد که توبه، انسان را به بهشت رهنمون می‌کند. حتی اگر فرد، گناهان بسیار بزرگی مرتکب شده یا بسیار به خودش و دیگران ظلم کرده باشد، باید یقین داشته باشد که در صورت توبه حقیقی، جایگاه ابدی او بهشت خواهد بود. زیرا ذات باری‌تعالی به توبه‌کننده، وعده بهشت داده است و هرگز از وعده خود تخلّف نخواهد کرد:

 

 

«وَ الَّذینَ إِذا فَعَلُوا فاحِشَةً أَوْ ظَلَمُوا أَنْفُسَهُمْ ذَکَرُوا اللَّهَ فَاسْتَغْفَرُوا لِذُنُوبِهِمْ وَ مَنْ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ إِلاَّ اللَّهُ وَ لَمْ‌یُصِرُّوا عَلی‏ ما فَعَلُوا وَ هُمْ یَعْلَمُون أُولئِکَ جَزاؤُهُمْ مَغْفِرَةٌ مِنْ رَبِّهِمْ وَ جَنَّاتٌ تَجْری مِنْ تَحْتِهَا الْأَنْهارُ خالِدینَ فیها وَ نِعْمَ أَجْرُ الْعامِلینَ(۲)؛ و آنان که چون کار زشتى انجام دهند و یا بر خود ستم کنند، خدا را به یاد آرند و براى گناهان خود آمرزش خواهند- و کیست جز خداوند که گناهان را ببخشد؟- و بر آنچه کرده‌اند در حالى که مى‏‌دانند اصرار نمى‏‌ورزند، آن‌ها پاداش‌شان آمرزشى است از جانب پروردگارشان و بهشت‏هایى که از زیر آن‌ها نهرها جارى است، جاودانه در آن باشند و خوب پاداشى است پاداش این عمل‏‌کنندگان» 

 

 

در واقع می‌توان گفت بعد از آن‌که گناهان بخشیده شود و انسان طاهر گردد، حقی برعهده خداوند پیدا می‌کند که او را نجات دهد: «کَذلِکَ حَقًّا عَلَیْنا نُنْجِ الْمُؤْمنین؛(۳) همین‌گونه بر ما حق است که مؤمنان را رهایی بخشیم»

 

---------------------------------

[۱] سوره تحریم، آیه ۸

[۲] سوره آل‌عمران، آیه ۱۳۵

[۳] سوره یونس، آیه ۱۰۳